Διάφορες περιπτώσεις θεμελίωσης

(α) Θεμελίωση σύνθετων στοιχείων

Τα σύνθετα στοιχεία, σε περίπτωση θεμελίωσης με πέδιλα, χρειάζονται ένα ενιαίο πέδιλο.

Για να γίνει κατανοητή η όπλιση των σύνθετων στοιχείων, ακολουθεί η όπλιση των ενιαίων πελμάτων δύο χαρακτηριστικών παραδειγμάτων της παραγράφου 3.3

Ασανσέρ

Τα τρία τοιχεία του ασανσέρ συνθέτουν ένα στοιχείο, το οποίο θεμελιώνεται με ένα πέδιλο και μία εσχάρα οπλισμών κάτω.

Κλιμακοστάσιο

Στην περίπτωση θεμελίωσης της περιοχής του κλιμακοστασίου με ένα ενιαίο πέδιλο, λόγω της σημαντικά εκτεταμένης του επιφάνειας, τοποθετείται διπλή εσχάρα οπλισμών (πάνω και κάτω).

Ράμπες οχημάτων επί εδάφους

Η ράμπα επί εδάφους είναι ένα εκτεταμένο φέρον στοιχείο, που ταυτόχρονα είναι και θεμέλιο του εαυτού του. Όπως σε κάθε θεμελίωση, πρωταρχική σημασία έχει η ποιότητα του εδάφους, που στην περίπτωση των ραμπών, τις περισσότερες φορές, διαμορφώνεται, τουλάχιστον μερικώς, με επίχωση (μπάζωμα).

Πολλές φορές, όσο καλή και αν είναι η προσπάθεια για τη σωστή συμπύκνωση, υπάρχει αβεβαιότητα για την ομοιογενή συμπεριφορά της επίχωσης και μάλιστα στο βάθος του χρόνου, όπως φαίνεται στις επόμενες εικόνες.

Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, η όπλιση της ράμπας πρέπει να γίνει με διπλό πλέγμα, ένα στην κάτω επιφάνεια της ράμπας και ένα στην πάνω επιφάνεια της.

Πριν από το σιδέρωμα της ράμπας πρέπει να εξασφαλιστεί το ομαλό και συμπαγές της επιφάνειας, το οποίο μπορεί να επιτευχθεί, είτε με τη χρήση ελαφριάς στρώσης σκυροδέματος (30 έως 50 mm), είτε με τη χρήση γαρμπιλιού, ή 3Α και καλή συμπύκνωση.

Σε περίπτωση χρήσης αδρανών σαν υπόστρωμα της ράμπας, μπορεί να τοποθετηθούν τα συνήθη πλαστικά στηρίγματα, αλλά να τοποθετηθούν ανάποδα, ώστε να μη βυθίζονται στο υπόστρωμα.

Για να επιτευχθεί η όπλιση με δύο πλέγματα, πρέπει υποχρεωτικά να χρησιμοποιηθούν καβαλέτα.

Για πλάτη ραμπών μέχρι 2.5 m, και εφόσον υπάρχει δυνατότητα διάστρωσης και δόνησης του σκυροδέματος από τις 2 πλευρές της ράμπας μπορεί να χρησιμοποιηθούν ως καβαλέτα αναδιπλωμένα πλέγματα ανοιχτής μορφής (φουρκέτες), ή κλειστής μορφής (μανδύες), που ταυτόχρονα θα δίνουν και καλή συνοχή στις παρειές της ράμπας.

Παρατηρήσεις:

- Σε περίπτωση εξαιρετικά καλά διαμορφωμένου υποστρώματος, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένα μόνο πλέγμα, το οποίο τοποθετείται για παράδειγμα στα 2/3 του πάχους της ράμπας.

- Στην ράμπα, μπορεί να δημιουργηθεί ένταση και προς τις δύο διευθύνσεις, με την ίδια πάντοτε λογική λειτουργίας, γι’ αυτό και το πλέγμα που χρησιμοποιείται είναι συνήθως τετραγωνικό. Τα πλέγματα που θα χρησιμοποιηθούν για την όπλιση της ράμπας πρέπει να ματίζονται κανονικά (στις συνήθεις περιπτώσεις αρκούν 2 έως 3 βρόγχοι).

- Αν πρόκειται για ράμπες με βαριά λειτουργία, απαιτείται και οπλισμός των παρειών της, ο οποίος μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σαν καβαλέτα.

- Λειτουργία παρειών έχουμε όχι μόνο στα άκρα των ραμπών, αλλά και στις περιοχές των αρμών. Οι παρειές των αρμών, αντιμετωπίζονται όπως οι πλευρικές παρειές. Οι αρμοί είναι πολύ χρήσιμο να τοποθετούνται σε όσο το δυνατόν μικρότερες αποστάσεις π.χ. ανά 15 μέτρα.

Εκτεταμένο δάπεδο επί εδάφους

Εκτεταμένα δάπεδα κτιρίων επί εδάφους, είναι κυρίως τα δάπεδα που κατασκευάζονται στο τελευταίο υπόγειο, μετά την επίχωση (μπάζωμα) της θεμελίωσης.

Το δάπεδο επί εδάφους είναι ανάλογο στοιχείο με τη ράμπα επί εδάφους και έχει παρόμοια συμπεριφορά. Η όπλιση γίνεται με τον ίδιο τρόπο, υπάρχει όμως επιπλέον δυσκολία, η οποία προκύπτει από το εκτεταμένο της επιφάνειας του δαπέδου, που στην περίπτωση διπλού πλέγματος δημιουργεί δυσκολία τόσο στο σιδέρωμα, όσο και στην σκυροδέτηση.

Παρατηρήσεις:

1. Το ανάλογο πρόβλημα στήριξης του διπλού πλέγματος πάνω και κάτω στις πλάκες της ανωδομής, δεν είναι τόσο έντονο, επειδή εκεί: πρώτον υπάρχουν οι δοκοί που χωρίζουν και στηρίζουν τον οπλισμό των πλακών και δεύτερον, ο οπλισμός των πλακών είναι ισχυρός και επομένως αντέχει καλύτερα, τόσο το ίδιο βάρος των οπλισμών, όσο και την κυκλοφορία των τεχνιτών σιδεράδων και των σκυροδετητών.

2. Η λύση του προβλήματος είναι (α) η διαμόρφωση πολύ καλής επιφάνειας με λεπτόκοκκα καλά συμπυκνωμένα αδρανή, ή επιπρόσθετα η διάστρωση ενός λεπτού στρώματος σκυροδέματος (30 έως 50 mm) και (β) η χρήση πυκνών καβαλέτων (με πρακτικές παρόμοιες αυτών της παραγράφου 2.6.1)

3. Όσο μεγαλύτερο είναι το ωφέλιμο φορτίο που θα φορτίζει το δάπεδο, τόσο ισχυρότερα είναι κα τα πλέγματα που χρησιμοποιούνται.

4. Γενικά, η χρήση τυποποιημένου δομικού πλέγματος τετραγωνικών βρόγχων Τ131(#Ø5/150, Τ196(#Ø5/100) και T188(#Ø6/150) ποιότητας B500A [πίνακας 2], είναι ικανοποιητικά για συνήθη φορτία δαπέδων υπογείων.