Η κατακόρυφη παραμόρφωση των δοκών

Η παραδοσιακή στατική επίλυση θεωρεί τις δοκούς πρακτικά απαραμόρφωτες. Σήμερα, με την ακριβέστερη επίλυση με πεπερασμένα στοιχεία, είμαστε σε θέση να δημιουργούμε φορείς με σημαντικά ισχυρότερη δυσκαμψία δοκών έναντι πλακών. Προκειμένου να μελετήσουμε την επίδραση της κατακόρυφης παραμόρφωσης των δοκών στήριξης, διερευνήσαμε παραμετρικά το ύψος τους (1000, 500, 300 mm). Και στις δύο προσομοιώσεις, η επιρροή των βυθίσεων δοκών στην παραμόρφωση της πλάκας είναι σχεδόν μηδενική για διατομή δοκών 300/1000 (παραμορφώσεις δοκών πρακτικά μηδενικές), μέτρια για 300/500 (σημαντικά μικρότερες σε σχέση με τις αντίστοιχες πλάκας) και σημαντική για 300/300 (σημαντικές). Στην προσομοίωση με επιφανειακά πεπερασμένα στοιχεία, οι δευτερεύουσες ροπές κάμψης είναι πάντοτε σημαντικές, ενώ οι ροπές προς την κύρια διεύθυνση παραμένουν σχετικά σταθερές.

Συμπεραίνουμε, λοιπόν, ότι η παραδοχή της εξιδανίκευσης των στοιχείων των πλαισίων με γραμμικά μέλη και των πλακών με επιφανειακά πεπερασμένα στοιχείων, είναι και λογική και επιτυχής. Η επιτυχία αυτή είναι τόσο μεγαλύτερη, όσο ισχυρότερη είναι η διατομή των δοκών (κυρίως το ύψος τους) και όσο μικρότερο το άνοιγμά τους, καθώς επίσης και όσο μικρότερο είναι το πάχος των πλακών.

Μόλις ξεκαλουπωθεί η κατασκευή, στις συμβολές πλάκαςδοκού εμφανίζονται σημαντικές ροπές, τόσο ανακουφιστικές κάμψης για την πλάκα, όσο και επιβαρυντικές στρέψης για τη δοκό. Όμως, λόγω ερπυσμού σκυροδέματος, η στρεπτική παραμόρφωση της δοκού αυξάνεται σταδιακά, με αποτέλεσμα οι ροπές τόσο κάμψης, όσο και στρέψης επί της δοκού να μειώνονται, ενώ η στήριξη τείνει να μεταπέσει σε άρθρωση, διατηρώντας πάντως ένα μικρό βαθμό πάκτωσης.

Αυτός είναι και ο λόγος που ο EC2 στη §6.3.1(2) αναφέρει ότι ‘… σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν απαιτείται η θεώρηση της στρέψης κατά τον έλεγχο των οριακών καταστάσεων αστοχίας’.