Αξιολόγηση στρεπτικής συμπεριφοράς κτιρίου

Η σχέση μεταξύ του δακτύλιου αδράνειας της μάζας (C_M,l_s) και της έλλειψης δυστρεψίας (C_T, r_x, r_y) καθορίζει τον βαθμό δυστρεψίας του διαφραγματικού ορόφου. Η ιδανική θέση των δύο καμπυλών είναι η έλλειψη δυσκαμψίας να περιβάλλει τον δακτύλιο αδράνειας.

Αν έστω και σε ένα μόνο διαφραγματικό όροφο κτιρίου προκύψει r_x<l_s orr_y<l_s τότε το σύστημα θεωρείται στρεπτικά εύκαμπτο [EC8 §5.2.2.1]. Στο συγκεκριμένο παράδειγμα ισχύει ότι ότι r_x>l_s και r_y>l_s.

Ένα κτίριο είναι κανονικό σε κάτοψη, όταν σε κάθε όροφο οι 2 στατικές εκκεντρότητες e_ox, e_oy ικανοποιούν τη συνθήκη e_ox≤0.30r_x & e_oy≤0.30r_y [EC8 §4.2.3.2]. Στο συγκεκριμένο παράδειγμα ισχύει ότι e_ox=0.94 m ≤ 0.30r_x (=0.30×3.91=1.173 m), ενώ δεν ισχύει e_ox=1.34 m ≤ 0.30r_x (=0.30×3.08=0.924 m).Αρα το κτίριο, στο οποίο ανήκει ο συγκεκριμένος διαφραγματικός όροφος, δεν είναι κανονικό σε κάτοψη.

Η απλοποιημένη σεισμική ανάλυση επιτρέπεται όταν σε κάθε διεύθυνση x,y ισχύει:

r_x²> l_s² + e_ox²

r_y²> l_s² + e_oy² [EC8 §4.3.3.1(8) d)].

Στο συγκεκριμένο παράδειγμα η πρώτη σχέση ισχύει, καθώς:

3.91²(=15.3)>2.81²+0.94²(=7.9+0.9=8.8),

ενώ η δεύτερη δεν ισχύει, καθώς:

3.08²(=9.5)<2.81²+1.34²(=7.9+1.8=9.7).

Συμπεραίνουμε, λοιπόν, ότι η απλοποιημένη σεισμική ανάλυση δεν επιτρέπεται στο κτίριο στο οποίο ανήκει ο συγκεκριμένος διαφραγματικός όροφος.

Παρατήρηση::

Αν τα φορτία επί της πλάκας ήταν ομοιόμορφα διανεμημένα (§5.3.2), τότε θα προέκυπτε l_s=2.25 m, οπότε θα ίσχυε η τελευταία συνθήκη.

Υπενθυμίσεις:

Η θεωρία αυτή ισχύει για οποιαδήποτε περίπτωση ορόφου ενός πολυώροφου κτιρίου. Η μοναδική διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι ο υπολογισμός των δυσκαμψιών είναι πιο πολύπλοκος (πρακτικά αυτό μπορεί να γίνει μόνο με χωρική επίλυση).

Ο πίνακας των συντελεστών της ίδιας δυστρεψίας (επαληθεύεται από την εξίσωση της §5.4.3.4)