ΞΥΛΟΤΥΠΟΣ ΘΕΜΕΛΙΩΣΗΣ και δαπέδου υπογείου (Σχέδιο Μ.20)
Πάνω στην επιφάνεια του σκυροδέματος εξομάλυνσης θα σημειωθούν με χοντρό μολύβι, ή με ειδικό μαρκαδόρο, ή με ατσαλόκαρφα, ή με ξύλινα πηχάκια (τα οποία θα αφαιρεθούν από τα σημεία που θα πέσει μπετόν, ή με κάποιον άλλο τρόπο): (α) οι κολόνες, (β) δύο σημεία από κά-θε άξονα x0,x1, …,y0,y1,… , (γ) οι πλευρές των πεδιλοδοκών και των τοιχείων και οι πλευρές των πελμάτων των πεδίλων και των πεδιλοδοκών.
Οι άξονες xi και yj καλό είναι να επισημαίνονται προσωρινά με «ράμματα», φυσικά ή ηλεκτρονικά, τα οποία βοηθούν στον εύκολο προσδιορισμό/επαλήθευση των υπόλοιπων σημείων και ευθειών.
Η τοποθέτηση των σταθερών σημείων, κατ’ ελάχιστο, πρέπει να γίνεται από εξειδικευμένο τοπογραφικό συνεργείο, αλλά είναι αναγκαίο η χάραξη να επαληθεύεται και με τα ράμματα και την κορδέλα, τόσο από τον επιβλέποντα μηχανικό, όσο και από τους εργολάβους ανέγερσης του σκελετού.
Όταν το ασανσέρ έχει στάση στο υπόγειο, η θεμελίωσή του πρέπει να γίνει 1.40m βαθύτερα από τη στάθμη του υπογείου. Ο καλύτερος τρόπος κατασκευής είναι να σιδερωθεί κανονικά η θεμελίωση του ασανσέρ μαζί με την υπόλοιπη θεμελίωση και πριν το οποιοδήποτε καλούπωμα, να σκυροδετηθεί μόνο του το πέδιλο του ασανσέρ. Αυτό βοηθά στη συνέχεια, ώστε να τοποθε-τηθούν σωστά και καλά ζυγισμένα τα καλούπια των τοιχείων του ασανσέρ και να εξασφαλιστεί η ακριβής συνέχιση του ωφέλιμου χώρου και στους υπόλοιπους ορόφους.
Στο σχέδιο αυτό αποτυπώνεται και η επίχωση της θεμελίωσης, η οποία μπορεί να γίνει με χώμα, ή με σκύρα, ή με σκύρα και τελική στρώση γαρμπίλι (ψιλό χαλίκι), ή με χώμα και τελική στρώση γαρμπίλι. Σε κάθε περίπτωση, οι στρώσεις της επίχωσης θα πρέπει να συμπιέζονται πολύ καλά με μηχανικά μέσα και με συνεχή διαβροχή. Η τελευταία στρώση καλό είναι να επικαλύπτεται πάντοτε με υδατοστεγή μεμβράνη (π.χ. χοντρό νάιλον), ώστε να απομονώνει τυχόν νερά της υποδομής, αλλά και για μην απορροφάται το νερό του μπετόν κατά τη διάρκεια της σκυροδέτησης.
Λεπτομέρεια από το σχέδιο Μ.20 Λεπτομέρεια από το σχέδιο Μ.20
Πριν την τοποθέτηση της τελικής στρώσης της επίχωσης και τουλάχιστον πριν τη συμπίεση για τη διαμόρφωση της τελικής επιφάνειας, πρέπει να ανοίξουν όλα τα αναγκαία ορύγματα για την τοποθέτηση των σωληνώσεων κάθε είδους εγκατάστασης, π.χ. αποχέτευσης, και να επαναχωθούν. Οι εγκαταστάσεις του δαπέδου της θεμελίωσης πρέπει να αναπαριστώνται σε ξεχωριστό σχέδιο με κάθε λεπτομέρεια. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται στον προσδιορισμό και την αποτύ-πωση των αναγκαίων εγκάρσιων οπών στις δοκούς θεμελίωσης από τις οποίες θα διέλθουν σωλήνες των εγκαταστάσεων.
Η ποιότητα του σκυροδέματος του δαπέδου του υπογείου πρέπει να είναι ίδια με αυτή του σκε-λετού, επειδή υπερκαλύπτει και τη στρώση υποστυλωμάτων και τοιχείων (βλέπε §3.7.5).
Πριν τη σκυροδέτηση του δαπέδου του υπογείου πρέπει να καθαρίζονται και να πλένονται πολύ καλά όλες οι επιφάνειες του σκυροδέματος. Στα περιμετρικά τοιχεία πιθανόν να προβλέπεται και χρήση συγκολλητικού γαλακτώματος, το οποίο τοποθετείται μετά το επιμελές καθάρισμα και λίγο πριν τη σκυροδέτηση (βλέπε και τη σχετική λεπτομέρεια στο σχέδιο Μ.30).
Η μετακίνηση του κτιρίου, λόγω σεισμού, θεωρείται μηδενική μέχρι την οροφή του υπογείου και γι‘ αυτό δεν υπάρχει υποχρέωση αρμού στη θεμελίωση και το υπόγειο. Παρ’ όλα αυτά, πρέπει να εμφανίζεται η θέση του σ’ αυτά τα σχέδια, επειδή ο οπλισμός των υποστυλωμάτων και των τοιχείων πρέπει να έχει την κατάλληλη θέση, ή την κατάλληλη πρόβλεψη για τα αντίστοιχα κατακόρυφα στοιχεία από το ισόγειο και πάνω.